wijzijnerwegvan
in week 39...

De camping waar wij resideren is een gemeentecamping, en naast onze caravan staat een wit gebouwtje. Het lijkt op een noodschooltje, en in één van de lokalen staat een willekeurige verzameling fitnessapparatuur. Één of twee keer in de week verschijnen enkele redelijk gespierde jongelui die dan een half uurtje gewichten gaan heffen en andere sportieve inspanningen uitvoeren.
Aan de her en der op het terrein geparkeerde auto's merken we dat er inmiddels nog een ander lokaal in gebruik is genomen, zo te zien door het Caussadese naaikransje. Bijna dagelijks buigen ze zich over naaimachine, stof, schaar, naald en garen; jammer genoeg hebben we de eindproducten nooit kunnen aanschouwen.
Intussen groeit het nieuwe leven ons ook boven het hoofd; we ontdekken een nest in de bomen in onze voortuin met al bijna volwassen vogels.
We bezoeken deze week Caylus, een pittoresk dorpje gelegen in een mooi komdal, in de middeleeuwen ontstaan op een kruispunt van wegen. Het dorpje probeert te overleven door toerisme en getuige de vele leegstaande woningen is dat geen groot succes. Toch is het plaatsje zeker niet ontbloot van enige charme, en in de eeuwenoude kerk treffen we een metershoog kruisbeeld van de hand van Ossip Zadkine die een tijdje in het dorp gewoond blijkt te hebben.
In de tentoonstellingsruimte bij het toeristenbureau treffen we een expositie over duiventillen. Misschien een vreemd onderwerp, maar de duivenkotten in deze regio zijn vaak architectonische hoogstandjes en lijken in niets op de gebrekkig in elkaar getimmerde houten hokken die we in Nederland vinden.
Op vrijdag komt Nadine, de beheerster, ons op last van de brandweer waarschuwen voor een naderend noodweer. We krijgen het advies om de caravan van het gras af te halen en op het wegdek te plaatsen. En hoewel wij het allemaal niet zo zwaar inzien, geeft de terloopse opmerking dat er daags erna, op zondag, geen tractor ter beschikking is bij eventuele calamiteiten, de doorslag. We onderbreken ons spelletje scrabble op het terras en gaan in de middagzon aan de slag om de caravan en de buitenboel naar het rijpad te verplaatsen En, zo zien we, we zijn niet de enige; elke resident is bezig om voor zijn kampeermiddel een veilig heenkomen te zoeken! De volgende avond ontlaadt zich een fikse stortbui boven de camping. Zeker een half uur vol donder, bliksem en regengeroffel. Fijn! Hebben we tenminste niet het gevoel dat we helemaal voor niets zijn verhuisd...
Op zondag sluit de camping zijn deuren, nemen we afscheid van Caussade en rijden we verder naar La Franqui, terug naar de Middellandse Zee. Helaas blijkt ook deze camping de volgende dag te gaan sluiten, dus erg lang zullen we hier niet blijven!