wijzijnerwegvan
in week 18...

Op maandagochtend vertrekken Nel en Frans alweer, verder noordwaarts. De lege staanplaats die ze achterlaten is al maanden geleden gereserveerd en even later hebben we alweer nieuwe buren.
We weten het, het is echt niet meer van deze tijd, zo'n monarchie. Maar toch heeft het wel iets wat ons aanspreekt, een erfelijk koningschap. Deze dinsdag is een historische dag! Beatrix doet afstand van de troon om plaats te maken voor Willem-Alexander en Maxima. Dat alles onder het waakzame oog van een hele batterij camera's. Om de in het buitenland verblijvende Nederlander erbij te betrekken, is de hele show te volgen via het internet! Dat gebeurt anders enkel bij het songfestival! Wij gaan er eens goed voor zitten! Het programma komt 's ochtends een beetje traag op gang met de troonsafstand van Beatrix, en bij het zien van de jurk van Maxima knijpen onze tenen zich samen. Moet dat nu echt, zo'n cadeauverpakking, en nog wel mét een meer dan levensgrote strik! Gelukkig maakt ze het later meer dan goed met de overige creaties die ze die dag aantrekt. Schitterend! Toch wel jammer dat ze zo'n kleedje nooit meer opnieuw aan kan trekken... We gaan even lunchen, maar schuiven weer aan voor de voorstelling in de Grote Kerk. En al het gehannes rond de leden van de Staten Generaal doet ons Nederlandse bloed weer sneller stromen! Die wil er helemaal niet bij zijn, die wil de eed van trouw niet afleggen, die willen ze niet in de welkomstcommissie hebben, die wil nog steeds niet aan de stropdas, die wil beslist geen hoed op, die willen we niet vooraan hebben zitten en ga zo maar door. Nederland op z'n smalst, en daarmee ook meteen Nederland op zijn breedst! Heerlijk! We nemen een pauze om te gaan winkelen, en als we terugkomen is de Koningsvaart al begonnen. Een wat saaie afsluiting door de Amsterdamse havens volgt. En we weten dat ze erbij is. Ergens in de tweede boot of zo leert ze om tweede viool te spelen, en dat moet erg moeilijk vallen. En eerlijk is eerlijk, wij missen haar, een beetje. Dag Beatrix...
Tijdens onze wandeling naar het strand stuiten we al voor de derde keer sinds we in Agde zijn op een overstroming! De hele weg is ondergelopen omdat de waterleiding stuk is gestoten - nemen we aan. En deze keer kunnen we er echt niet door; we moeten bijna een kilometer teruglopen voor we weer verder strandwaarts kunnen!
Een wandeling langs de Hérault rivier tussen Agde en de zee is nooit saai. Aan de oever is de ene na de andere steiger aangelegd - zelf gebouwd - waar veelal vissersboten afgemeerd liggen, wachtend op de volgende afvaart. De boten variëren van jolletjes die amper een goudvis kunnen bergen tot drijvende kolossen die zonder problemen een walvis aankunnen. Met al die bedrijvigheid vraag je je af hoeveel vis er nog kan zitten, in de Middellandse Zee.