wijzijnerwegvan
in week 47...

Op maandag sluit de camping in Apt en voordat achter ons het hek dichtslaat wensen we de eigenaresse een fijne vakantie. Nooit eerder hadden we een camping, die zo katvriendelijk is!
We mijden de snelwegen op onze reis naar het volgende adres, Saint Martin de Crau, nabij Arles. Onderweg raken we het spoor even bijster, zoals wel vaker op de Franse binnenwegen, maar uiteindelijk arriveren we op onze bestemming. Het valt niet mee om op de nagenoeg lege camping een plekje te vinden: de meeste plaatsen zijn te nat getuige ook enkele modderbaden achtergelaten door onze voorgangers. En net nadat we de caravan hebben geïnstalleerd, ontdekken we een veel beter - lees: droger - plekje even verderop. Zul je altijd zien. We besluiten niet te lui te zijn, vandaag, en verplaatsen ons boeltje naar het droge.
Een wandeling door het stadje levert een schat aan foldermateriaal van de VVV op - zelden zagen we zo'n goed voorziene informatiebron. En verder vinden we... brood in een mandje!
Enige uitleg voor niet-francofielen is misschien op zijn plaats. Frankrijk is het land van de baguette. Overal en altijd kun je in Frankrijk een baguette kopen. En meestal is het heerlijk vers, knapperig van buiten en zacht van binnen. Echt niets mis mee. Als alternatief is er ook nog wel een integral; granenbrood dat zo droog is dat het bijna spontaan uit elkaar valt. Geen aantrekkelijke optie, als je net als wij na een paar weken stokbrood enorme behoefte hebt aan een stukje bruin brood! We hebben echter ontdekt dat er wel degelijk Franse bakkers zijn die overheerlijk bruin brood verkopen. Niet veel, zeg één op de honderd, en om een of andere nog niet door ons doorgronde reden wordt dat brood bijna altijd verkocht in een gevlochten mandje. En hier, in de Rhônedelta, treffen we weer zo'n parel onder de Franse broodmakers! Onze dag kan niet meer stuk!
Arles is een stad met vele gezichten. De Romeinse ruïnes zijn indrukwekkend, de Middeleeuwen zijn terug te vinden in kerken en kloosters, de eeuwen erna vinden hun weerslag in statige herenhuizen en een mairie en natuurlijk is Arles de stad van Vincent van Gogh. Enkele schilderijen van hem vinden we terug in het stadsbeeld, waaronder het beroemde Terrasse du Café le Soir. En Arles is ook nu nog een levende stad vol verrassende gevels en geheimzinnige winkeltjes met intrigerende etalages.
Onze camping maakt onderdeel uit van een hotel-restaurant. In feite vormen we de achtertuin van deze uitspanning. En op zaterdagavond wordt deze achtertuin langzaam maar zeker gevuld met geparkeerde auto's. En met de bezettingsgraad van het parkeerterrein stijgt ook het geluidsvolume van de reeds gearriveerde gasten. Blijkbaar valt er iets te vieren, en als ondersteuning hiervoor start tegen 20:30 een DJ om het aantal decibels te verhogen met Franse Feestmuziek! Net waar we op zitten te wachten! Stelt u zich de composities voor die gedraaid worden op een partijtje van Fransmannen (en -vrouwen) van enigszins gevorderde leeftijd en u zit er niet ver naast! En naarmate de uurtjes verstrijken, blijft het volume toenemen als de door polka's en vogeltjesdansen verhitte feestnummers ramen en deuren opengooien en in de tuin een polonaise starten. Tegen half drie neemt de drukte af en flakkert het volume nog éénmaal op als de resterende feestneuzen schreeuwend, fluitend en kletsend hun auto's weer opzoeken en onder luid getoeter wegrijden. Zo. Het is weer rustig, op de camping. Tijd, zo vinden wij, voor wat échte muziek...