wijzijnerwegvan
in week 26...

Onze desktop reist nu alweer bijna 7 jaar met ons mee, en begint tekenen van vermoeidheid te vertonen. Meestal helpt het wel als we de kast een keertje openschroeven en alle contacten even goed aandrukken, maar ditmaal blijft onze vriend kuren vertonen. Hoog tijd dus om alles eens te back-uppen.
De buren van onze buren vieren een feestje. En heb je iets te vieren, dan moet je dat vooral doen! Zo bedenken wij. Maar na vier dagen, met steeds wisselende bezoekers, vinden de overige buren de overlast zo langzamerhand welletjes. En wij ook, vooral omdat wij best (en zelfs vooral) zonder Duitse schlagers enorm gelukkig kunnen zijn...
Tijdens een wandeling naar het dorp bewonderen we het vanzelfsprekende gemak waarmee een chauffeur met een kraan tientallen meters lange boomstammen op zijn vrachtwagen laadt als ware het lucifers. Om zoiets zo eenvoudig te laten lijken, moet je er erg goed in zijn!
We arriveren in het commerciële hart van Xonrupt Longemer; één farmacie, één Tabac, één bakker en één kroegje. En vandaag een bestelauto waarin ovenverse pizza wordt gebakken. Een zichzelf respecterend dorp in Frankrijk kan echt niet met minder!
Naar het einde van de week toe wordt het warmer. Wat heet warm, het wordt snikheet. Waarom willen we eigenlijk van die bloedhete, zomerse dagen? We lijken wel gek. Heerlijk.
Wanneer we op zaterdag naar het park aan de dorpszijde van het meer kuieren, worden we verrast door een veelvoud aan activiteiten! Een dozijn mensen en machines is druk doende boomstammen te stapelen tot een gigantisch bouwwerk. Volgende week is het Fête de Saint Jean, en dan worden her en der in de regio fikse vreugdevuren ontstoken!
Verderop bevinden we ons plotsklaps temidden van een militaire oefening! Zo lijkt het, terwijl we ons in een legergroen kampement en dito wagenpark begeven. Bij nadere inspectie geloven we echter niet dat de Franse militairen zich met dergelijk verouderd materieel moeten behelpen! We hebben te maken met een groep enthousiastelingen die in het weekend bij elkaar komt om de dagen van de Tweede Wereldoorlog te gedenken. En de stoere krijgers willen graag poseren voor een foto! Er wordt een Engels sprekende deelnemer opgetrommeld, die ons alle finesses van het evenement uitlegt; blijkbaar is bijna elk weekend wel ergens in Frankrijk een bijeenkomst. En een vriendje van hem heeft zelfs een Sherman tank achterin zijn tuin...
Op zondag ronden we het Lac de Retournemer, een hogerop in het dal gelegen waterplas. Privébezit, zo vermeldt een bord. Stel je voor, een meertje met een oppervlakte van al snel een vierkante kilometer. Terwijl we op weg naar een waterval met gepaste eerbied naar een groepje hooi oogstende boeren en boerinnen kijken (poehpoeh, in die hitte} bedenken we dat we toch niet zouden willen ruilen! Want ja, reizen, wij zijn er weg van!