| |
Om 7:25 komt de zon op. En Murphy's Haystacks lag er gisteren rond zonsondergang erg fotogeniek bij.
Het zal lonen om vroeg uit de veren te gaan om het opkomende zonlicht
te zien spelen over deze bizar gevormde rotsformaties.
Tja, wat moeten we daaraan toevoegen. We hebben gelijk, zeer de moeite waard.
Voor rotsen van 1.590.000.000 jaar oud zien ze er nog patent uit, zo in het vroege ochtendlicht.
Na een licht ontbijt (banaan, glas sojamelk) rijden we daarna naar Streaky Bay, een dorpje
gelegen aan... Streaky Bay.
Met bijna 1.500 inwoners is het een plaats met regionale uitstraling, met kerken, een ziekenhuis,
een school, een zwembad en een bibliotheek. De baai werd voor het eerst door Europeanen ontdekt in 1627,
door de Nederlander Pieter Nuyts met het schip Gulden Zeepaard.
Een obelisk opgericht om dit te herdenken, memoreert daarmee de oudste Europese kennismaking met Australië.
Wij zoeken een barbecue in een parkje aan zee, Doctors Bay, op voor ons ontbijt (tosti seaside)
en nemen er vandaag verder ons gemak van.
We genieten van zon, zee, een voorbijvliegende pelikaan, een aalscholver droogt zijn vleugels
op een rots in de golven. Natuurlijk heeft ook Streaky Bay een monumentale pier - tenslotte
was de zee in vroeger tijden de enige verbinding met de buitenwereld.
Zoals in bijna elk Australisch dorpje fleuren levendige muurschilderingen de meestal zeer
functionele gebouwen op.
We verkennen de kuststrook, drinken koffie bij de pier en besluiten om gebruik te maken van de
barbecue voor een vroeg diner; tenslotte is de zon om half zes alweer verdwenen.
Vannacht verblijven we bij Eyre's Waterhole, een vijftal kilometers van Streaky Bay gelegen.
De bron is vernoemd naar de Europese ontdekker ervan, Edward John Eyre, de latere gouverneur
van Jamaica.
Als we daarheen rijden, heeft de zon reeds het veld geruimd.
We hebben ons voorgenomen om tijdens onze reis vóór 08:30 en na 16:00 van de rijweg te blijven,
omdat de schemering de voornaamste voedingstijd is van onze spring-in-het-veld, de kangoeroe.
Maar ja, soms verzeil je daar ongewild toch op zo'n tijdstip. Dat betekent behoedzaam rijden en de bermen afturen.
Gelukkig zonder verdere incidenten.
De historische bron blijkt droog te staan. Gelukkig hebben we zelf nog wel wat water bij ons voor koffie...
|
|
